Bakken en verhalen -
  • Bakken en verhalen
    • Blog & Schrijfsels
    • Het Moederboek
    • Wij, alleenstaande moeders
    • Lezen
    • Klaaskoeken à la mama
    • Griekenland
  • Bakken & proeven
    • Koffiekoekjes
    • Cassis en kaneel
    • Marsepein
    • Een koekje, speciaal voor jou
    • De koffietruffel
Bakken en verhalen
    Blog & Schrijfsels
    Het Moederboek
    Wij, alleenstaande moeders
    Lezen
    Klaaskoeken à la mama
    Griekenland
Bakken & proeven
    Koffiekoekjes
    Cassis en kaneel
    Marsepein
    Een koekje, speciaal voor jou
    De koffietruffel
Bakken en verhalen -
  • Bakken en verhalen
    • Blog & Schrijfsels
    • Het Moederboek
    • Wij, alleenstaande moeders
    • Lezen
    • Klaaskoeken à la mama
    • Griekenland
  • Bakken & proeven
    • Koffiekoekjes
    • Cassis en kaneel
    • Marsepein
    • Een koekje, speciaal voor jou
    • De koffietruffel
Categorie
Griekenland

Quarantino streetbar is minstens even sexy als Brad Pitt. Minstens.

Ik herinner mij goed waar, wanneer en hoe ik Once upon a time in Hollywood, een film van Quentin Tarantino, zag. Ik herinner mij exact hoe keihard ik moest lachen om hilarische scènes, hoe grappig ik dat vond toen Cliff, zo stoned al een aap, vroeg: You are real, right? En
Tex antwoordde: We’re as real as a doughnut, motherfucker. Ik herinner mij ook erg goed hoe gevaarlijk sexy Brad Pitt zijn t-shirt uittrok. Ik ben een Tarantino-fan. Van Reservoir dogs, over Pulp Fiction, Kill Bill, Inglourious Basterds tot The Hateful Eight: zijn films zijn meesterlijk, er vaak zwaar over, zijn wonderbaarlijk met elkaar verbonden. Bon, een fan dus.

Een lockdown, leven in quarantaine omwille van een virus zijn uitzonderlijke omstandigheden die vragen om uitzonderlijke concepten. Dat is de quarantino streetbar van A for Athens op Monastiraki in Athene heel zeker. Aan de basis van het streetbar-idee liggen filmfragmenten van Tarantino die ze gebruiken om op die manier hun eigen verhaal te vertellen. En verhalen vertellen dat doet Thodoris Pirillos, mede-bedenker en cocktail-legende van Athene en ver daarbuiten, met verve. Ik ontmoet hem bij toeval, in deze streetbar. Pirillos is een uitzonderlijk talent en bijzonder charmant. Hij heeft een glimlach waar alle ijsblokken in eender welke cocktail gaan van smelten. Het is hij die mij een negroni maakt. Met een toewijding waar je enkel bewondering kan voor hebben, gaat hij aan de slag. En dan staat het drankje voor je neus.
Er is nagedacht over deze bar: een take-away concept, met kwaliteitsvolle producten aan erg democratische prijzen, weinig afval, goede locatie, schitterende vormgeving, sexy muziek.  Daarnaast wil A for Athens in deze economisch barre tijden zoveel mogelijk van hun mensen terug aan de slag krijgen. Het zijn nobele mensen, daar bij A for Athens.

De streetbar quarantino is ieder weekend, op vrijdag-, zaterdag- en zondagavond open en meer dan één bezoek waard.  Oh ja, ik laat mij ook vertellen dat de hot-dogs die ze er serveren, enorm lekker zijn.

Check this out

Delen:
Griekenland

In gesprek met Alex Montana – A for Athens & 360

Het is warm in Athene, in mijn hoofd en ver daarbuiten. Ik ben op weg naar de bar A for Athens, waar Alex Montana – met zijn broer de bezielers van deze zaak – op mij wacht. In de taxi ben ik stil en dat vindt de chauffeur best. Ik denk terug aan de eerste keer dat ik A for Athens bezocht. Met een paar vrienden had ik de dag in Athene doorgebracht. Elders deden we ons al te goed aan Negroni en tenslotte kwamen we uit bij die bar daar op het dak, op Monastiraki: A for Athens. We zaten aan de toog. En van sommige plekken weet je het onmiddellijk dat je er nog vaak zal terugkeren. Ik raakte aan de praat met de barman, mijn vrienden met elkaar. Maar dat was toen, ver voor covid.

Negroni (foto: A for Athens)

Ik betaal de taxichauffeur en stap het plein op, richting bar. De jongen aan de receptie groet mij en ik loop door tot de lift. Zesde verdieping. Deze lift kent mij beter dan ik mijzelf.  In de bar is het nog rustig. Alex loopt naar mij toe en groet mij hartelijk. We nemen plaats en ik lach eens naar de barman. Wat ik wens te drinken? Negroni natuurlijk. En ik vertel hem het verhaal van Graham Swift die Negroni ontdekte door zijn uitgever. Hij luistert aandachtig naar hetgeen ik vertel. Of dat zijn kinderdroom was, een bar runnen, vraag ik. Hij lacht en vertelt dat hij basketbalspeler wilde worden. Hij had het talent, maar was niet groot genoeg. Ik slik eens en vraag mij af hoe groot je dan wel moet zijn om basketbalspeler te worden. Maar goed, hij werd het niet en begon een carrière in de horeca, zoals ook zijn ouders gedaan hadden. Met zijn broer startte hij een hotelletje om dan later A for Athens en 360 uit de grond te stampen. Er bestond een leemte tussen budgethotels en chique 5-sterrenhotels en daar zouden zij op inspelen. Het was dan volop crisis. Bang was hij niet, zo gaat hij verder, dat is hij nooit. Uiteraard bracht het veel stress met zich mee. Het charmeert mij dat hij zich niet laat verlammen door angst en al eens een risico neemt om zijn dromen te realiseren.

Hij drinkt Americano, maar houdt eigenlijk het meest van tropische cocktails. Hoe meer de avond vordert, hoe meer het mij opvalt dat hij met zijn voet beweegt op het ritme van de muziek. Hij houdt van muziek. Muziek is emotie – zo beweert hij. Tell me about it! En hij houdt van dansen. Ik aarzel even. Ik ken hem te weinig om te vragen of we gaan dansen.

En dan hebben we het onvermijdelijk over covid, over wat de crisis met Athene, met de horeca en met hemzelf doet. Het is afwachten. Hij heeft niemand ontslagen. Een aantal mensen zijn nog niet aan het werk en zitten in een systeem wat je met veel goede wil een Griekse variant van technische werkloosheid zou kunnen noemen. Zijn prioriteit is deze mensen terug aan het werk te zetten, in een veilige omgeving. Mijn respect voor die man groeit alleen maar.

Alex Montana is geboren en getogen in Athene. Hij is een beetje Athene en wil een stad van en voor de mensen. Hij zegt het met passie. Die man houdt van zijn stad. Of hij ook een plan B heeft? Hij kijkt mij wat meewarig aan. Hij ziet zichzelf niet in een andere branche dan de horeca werken, tenzij hij coach kan worden van een basketbalteam misschien. Hij moet er zelf om lachen.

A for Athens en 360 zijn 2 verschillende zaken op Monastiraki, met dezelfde uitbaters. Toch zijn de vibes niet echt dezelfde. 360 is groter natuurlijk, maar het is anders en moeilijk uit te leggen. Wat die plaatsen zo speciaal maakt? Ze willen een unieke experience bij het publiek teweegbrengen, gaan voor kwaliteitsvolle producten, goede service, creativiteit en gedrevenheid. Het is er goed toeven en nog beter om er terug te keren.

A for Athens en 360 Cocktailbar vind je op Monastiraki in Athene.

Delen:
Griekenland

Over Bradley Cooper, Epicurus en La Grande Bellezza

Het was tijdens één of andere talkshow waar Lady Gaga te gast was dat ik de interviewer hoorde zeggen: ‘hoe meer Bradley Cooper kan, hoe meer ik hem haat. Hij acteert, regisseert, producet, zingt en hij heeft de looks. Kan hij dan niets voor de anderen overhouden?’ Dat vroeg de interviewer zich af. La Gaga beaamde en giechelde een beetje. Het interview gebeurde naar aanleiding van de première van A star is born. Alles aan Bradley was amazing. Ik kon haar wel volgen, hem – Cooper zelf – wat minder. Waarom had hij Lady Gaga gekozen voor die rol? Dat begreep ik niet. Natuurlijk begreep ik het wel.

Bradley Cooper is een figuur waar een groot publiek van houdt: over-getalenteerd, goodlooking, onbereikbaar. Het was aan Bradley Cooper dat ik moest denken bij het lezen over Epicurus Gambardella. Deze laatste is een samensmelting van filosoof Epicurus en Jep Gambardella uit La grande Bellezza. Een karakter dat zowel de brains van Epicurus heeft als de savoir-vivre, de looks van Jep Gambardella. Een figuur die het, à la Cooper, ook allemaal heeft, met genot als drijfveer. En een getormenteerde ziel incluis. Ilias Konstantakopoulos creëerde hem om op die manier te communiceren over wijn. Hij schreef het boekje New Old Wine World of Greece en toonde daar de mechanismen die Epicurus Gambardella zou gebruiken om te communiceren, het ene gebaseerd op structuur; hij spreekt zelf van Oenotecture, een wijnproeverij die oenologie en architectuur combineert; het andere op locatie.

Ilias Konstantakopoulos weet wel iets van wijn; hij is sommelier in A for Athens en stichter van de organisatie New Old Wine World. Hij weet ook wel iets van storytelling. Zijn boek is slechts een begin in zijn communicatie over wijn. Epicurus Gambardella zal ook nog wel op andere platformen opduiken.

Voor wie geïnteresseerd is in wijn (maar ook in communicatie), is zowel het boek als de organisatie het volgen waard. Je kan het boek bestellen via Mr. Vertigo en straks via hun webshop.

Delen:
Griekenland

Eden, je hebt concurrentie

In de reeks jonge Grieken die voor hun passie gaan: voetballer Redis Mustafai.
Hij speelt bij Nafplio, maar is daarnaast veruit de meest aantrekkelijke vent van de streek. Om die redenen, een brief.

Beste Redis,

Ik heb wel iets met voetbal. Eden Hazard voetbalde quasi in onze tuin. Hazard is een goede speler, een schone vent, een sloeber, een nummer 7. Dat moet ik jou niet vertellen. Ik verkreeg eens een truitje en liet het dan, zo verstrooid als maar zijn kon, op een terras van een koffiebar in Kreta staan. Over Marouane Fellaini kan ik ook iets vertellen, maar dat doe ik misschien beter in een andere brief. En over Arnar Vidarsson schreef ik hier. Voetbal, wel ja. En jij voetbalt dus bij Nafplio, als ik dat goed heb. Ik sta daar wel van te kijken. Ik bedoel: ik vind dit wel iets dat je zo voor je passie gaat. Het is niet evident, maar zeker bewonderenswaardig. (Slijmen kan ik als de beste.)

Ik ken je natuurlijk via een vriend van jou. Een vriendschap die mij bijzonder charmeert. Als ik met hem koffie ga drinken, ben je nooit ver uit de buurt. En met een schwung die je eigen is, loop je dan eens voorbij. Veel cooler kan een man niet zijn. Dat weet je natuurlijk, want ik zeg het iedere keer als ik je zie. En ik zal beslist niet de enige zijn. Laatst beweerde ik een beetje fluttig dat je zo een model kon zijn. Dat is geen onnozel compliment, maar een vaststelling. Tiens. Je hebt een blik die naar de camera aast. Ik weet dat dat in Griekenland ongebruikelijk is dat je zomaar, zonder schaamte, zegt: je bent een schone vent. Humor en scherts worden ook niet altijd begrepen. En als je dan nog schrijfster bent: wel, het helpt niet echt om je reputatie hoog te houden. Laat ik mij daar nu net niets van aantrekken. Al vrees ik soms dat ze mij eens het land zullen uitzetten omwille van mijn schaamteloze gedrag. 
Jammer is natuurlijk dat je Engels en mijn Grieks een beetje gelijklopend zijn. Communiceren is dus moeilijk. Maar je hebt Albanese roots. En laat dat nu net het onderwerp van mijn volgende project zijn. En bovendien, na een fles wijn is mijn Albanees voortreffelijk. 

Beste Redis, een brief komt natuurlijk niet zonder reden. En al helemaal niet als hij op mijn blog gepubliceerd wordt. Het is bijna Kerstmis en ik heb een wens. Ik heb nu niet direct de ambitie om voetbalverslaggeefster te worden, dat niet, maar ik kom wel graag eens naar een match kijken. Ik kan mij als een erg enthousiaste supporter gedragen, met sjaal en zo van die dingen. Ik kan mij ook bijzonder ernstig gedragen. In ruil schrijf ik een beklijvend artikel. Wat denk je?

Hartelijke groeten,

Sigrid

Delen:
Page 1 of 371234»102030...Laatste »

About Me


Hallo, ik ben Sigrid en ik woon in Griekenland.

Hier lees je over de dingen waarvan ik hou: over Griekenland, over Athene in het bijzonder, over gebak en koffie, over wijn en whiskey, over reizen en culturen, over muziek en over boeken.

Mijn blog probeert mijn gedachten te volgen, hoppend van het één naar het ander. Zelden rustig. Zelden heel lang ernstig.
Veel leesplezier.

Contact: sigrid.lapiere@gmail.com

Archief

Categorieën

  • Bakken en verhalen
  • Blog
  • boeken
  • Brieven aan Patrick Bruel
  • Griekenland
  • Het Moederboek
  • koffie
  • Lief en leed
  • Mama
  • Ochtendrituelen
  • Rino
  • Sigrid et Larousse
  • Simplify your life
  • Souvenirs
  • Uncategorized
  • Wij, alleenstaande moeders

Recente reacties

  • kirstinvanlierde op Liefde overwint alles
  • bad3appels op Waarom alleenstaande moeders liever niet werken
  • Samaja op Maak het leven niet te complex

Verwacht

This error message is only visible to WordPress admins

Error: No connected account.

Please go to the Instagram Feed settings page to connect an account.

© 2021 copyright Sigrid Lapiere | All rights reserved
By Fiction Industries BV