2 februari is een bijzondere dag. Christenen vieren Maria Lichtmis, een herdenking aan de Presentatie van de Heer in de Tempel waarbij Jezus wordt opgedragen aan God. Op Maria-Lichtmis worden traditioneel kaarsen gewijd en een kaarsenprocessie gehouden. In het Frans spreekt men van La Chandeleur, la Fête des Chandelles – het feest van de kaarsen. In Frankrijk geeft alles sowieso meer licht.
Maria lichtmis betekent de intrede van het licht. Ook letterlijk. Vanaf die dag mag de zon komen piepen, staan er gele tulpen in huis en ziet de wereld er minder somber uit. De avant-printemps zeg maar.
Op 2 februari worden ook traditioneel pannenkoeken gebakken. Een gebruik dat wij in ere houden. Mijn zoon is gek op pannenkoeken. Enkele jaren geleden kreeg ik van hem als kerstpakje een pannenkoekenpan cadeau. Enig opportunisme is hem niet vreemd. En dus eten wij op 2 februari pannenkoeken. Pannenkoeken volgens een Frans recept – zonder suiker in het deeg. Het beleg is zoet genoeg: mijn zoon kiest steeds voor choco, ikzelf voor kandijsuiker.
Ons Fête des crêpes kreeg  vijf jaar geleden een ferme deuk. 2 februari is de dag waarop mijn moeder begraven werd. En dus herinnert Maria Lichtmis voortaan aan die sombere dag. Om één of andere reden voel ik de noodzaak om naar het kerkhof te gaan. Nochtans heb ik een hekel aan die plaats. Een plek waar je geconfronteerd wordt met de realiteit, waar je ziet dat je moeder echt dood is, een plaats waar je jezelf niet meer voor de gek kan houden. En toch zijn er momenten dat ik er naartoe gezogen word. Niet dat ik er uren slijt, verre van. Ik kan niet rap genoeg weer weg zijn. Even de bloemen checken en weer weg. Vroeger reed ik ook nog een blokje om, om mijn ouderlijk huis te passeren. Van die gewoonte ben ik uit zelfbehoud afgestapt, maar een bezoek aan het kerkhof blijft een heilig moeten.  2  februari is behalve een dag van licht en pannenkoeken, ook een dag van het kerkhof geworden. Toch wil ik op 2 februari  de voorkeur aan het licht geven, en niet aan het verdriet. Zon en pannenkoeken zijn belangrijke ankers in deze tijden en een voorbode van een prachtige, warme lente.