Ruim vijf weken van huis en dan kom je toch tot heel wat inzichten. Niet alleen over Griekenland, maar zeker over jezelf.
- Griekenland is een heel mooi land, rijk aan cultuur en gezegend met een prachtig landschap. Ik geraak er niet op uitgekeken.
- Toeristen gedragen zich vaak grof, waar ook ter wereld. Dat is in Griekenland niet anders.
- De Griekse keuken is erg mijn ding. De verscheidenheid aan groenten bevalt mij. Bovendien zijn Grieken voortreffelijke bakkers.
- Ondanks zoveel belangstelling voor superfoods en andere zaden, voor gezonde voeding hebben heel veel mensen een serieus overgewicht. Ook heel wat jonge mensen. Een strand maakt dit pijnlijk duidelijk.
- Ik hou van goed weer, mijn humeur wordt er mee door bepaald. Maar boven de dertig graden word ik verlamd door de hitte. Dat heb ik erg onderschat.
- Ik hou niet van lawaai, ik heb er een hekel aan. Ik ben het ook niet gewoon. Daar ben ik al langer achter. Ik snak naar stilte, naar een ruimte zonder roepende, zingende mensen, zonder loeiende airco’s of ijskasten met een hels kabaal. Gewoon stilte.
- Ik blijf altijd de toerist. Ik ben degene die te vroeg eet, te weinig eet, en vooral te weinig drink, degene die de taal niet spreekt, degene die te vroeg gaat slapen, degene met stress. Ik blijf degene met andere gewoonten, met een andere achtergrond.
Ik kwam naar hier met de vraag of je je moederland kan ruilen voor een ander. Wel, ik geloof van niet. De meest vertrouwde plaats blijft die plek waar je bent opgegroeid, de plek van je moeder. Hoe mooi ik Griekenland of bijvoorbeeld ook het zuiden van Frankrijk vind, die streken zijn net zo aantrekkelijk omdat je er maar tijdelijk bent. - No stress lijkt hier een motto, al vraag ik mij af hoe echt dit is.
- Ik mis mijn oven. Het is niet anders. Ik heb tal van receptjes verzameld en ik kan amper wachten om ze uit te proberen.
- Het schrijven lukt hier goed. Het is een inspirerende omgeving, je krijgt veel indrukken, je maakt verhalen.
- De streek verandert van gedaante tijdens de zomer. Voor de lokale bevolking die leeft van het toerisme, is dat natuurlijk een goede zaak. De mooiste plekken blijf ik die plaatsjes vinden waar quasi niemand is. En die treffen we hier ook tijdens de zomermaanden. Lange verlaten stranden zonder ook maar één toerist. Behalve wij dan.
- Insecten zijn mijn vrienden niet.
- Ik moet bekennen dat ik de dingen die mij het meest vertrouwd zijn, mis. Gewone, vanzelfsprekende dingen waar ik thuis geen of weinig aandacht aan besteed. Mijn keuken, mijn oven, bakken, opstaan en in stilte alleen koffie drinken, de achterdeur open doen en frisse lucht binnen laten, de planten water geven, op je gemak een douche nemen, slapen in een ruimte zonder muggen, kletsen met mijn zus, in Moeskroen een latte drinken en met de eigenares lachen om een dwaze mop, in alle rust een boek lezen in de zetel terwijl mijn zoon hetzelfde doet in een andere zetel. Maakt mij dat tot een verwend nest? Wel , toch veeleer tot een seut dan tot een avonturier. Daar ben ik nu wel achter. En bovendien is er niets mis met af en toe een seut te zijn, toch?
Recente reacties