Vandaag, op een dag waar de verzuring hoogtij viert, waar het ongenoegen enorme proporties aanneemt, op deze dag hebben wij een nieuwe vzw opgericht. Een vzw die wat tegenwicht biedt, een vzw die wat zoeter smaakt: Canella vzw.
Canella vzw wil mensen of groepen verbinden door het uitwisselen van ervaringen, verhalen en smaken. Canella vzw wil het begrip vergroten.

Waar anders dan bij onze Libanese vrienden van Laylalina in Lille konden we een kick off houden? Met zon, heerlijke sterke koffie en divers gebak namen we de statuten en ons actieplan door. Ideeën genoeg. Wat willen we doen? Een publicatie over de reis van kaneel, kookworkshops bij vluchtelingen, ervaringen uitwisselen met bejaarden, bakken in Griekenland, recepten uitwisselen in de Oriëntaalse bakkerijen in Parijs, confituur maken met de boeren in Les Vans, marsepein maken in de Boulevard de Clichy, brood bakken in Jeruzalem, kaneel zoeken in Beirut. Initiatieven waarmee we door samen te werken, elkaar beter willen begrijpen.
Onze dromen zijn groot, onze motieven nobel. Nu kunnen we aan de slag. Wij van Canella hopen veel mensen, verhalen en smaken samen te brengen.

Heb je interesse in ons verhaal? Volg ons dan op twitter. Je hoort van ons!

Ik eet brood. In tijden van voedselintoleranties, broodhaterij en andere hypes is daar moed voor nodig. Ik eet dus brood, meer nog: ik hou ervan en bakken is mijn passie.
Brood verbindt, bakken en met uitbreiding koken doen dat ook. Om die reden zijn initiatieven als La Fourna mij bijzonder genegen.
Bakken verbindt generaties. Oma’s cake is een hit in alle bakboeken. De ervaring: met oma cake bakken of eten is dat nog veel meer.
Bakken verbindt culturen. Laat mensen uit diverse culturen een brood samen bakken en je zal zonder twijfel veel meer over die andere cultuur, religie of volk te weten komen. Denk maar aan Grieks paasbrood – Tsoureki – of het joodse Challah.
Bakken is ook in mijn gezin een verbindingsfactor. Mijn moeder bakte de heerlijkste klaaskoeken, introduceerde de sensatie kaneel en liet mij kennis maken met het bak-aroma:  een geur die mij steeds naar mijn kindertijd terugvoert.
Ook mijn zoon houdt van bakken. Enkele jaren geleden volgden we samen een workshop taarten bakken, waar hij mij te kijk zette. Hij wist het immers beter. En nu vindt hij het nog steeds heerlijk om – schort omgebonden – mee te helpen in de keuken. Ook voor hem zal kaneel de geur van zijn thuis zijn – en met uitbreiding van zijn oma, van Griekenland. Ook voor hem zal kneden aan thuis doen denken, maar ook aan de bakker bij Paul in Lille, aan dat moeilijke Franse woordje pétrir, aan de eigenares van een hotel in Monemvasia, die verrukkelijk brood bakte.

Dit weekend, zondag, als het minder warm is, zullen mijn zoon en ik bakken: appel-bessentaart. Een receptje dat ik vond in ‘Bakken voor zoetebekken’, een uitgave van Femma en de praktische school. Het boekje is een handige gids die vooreerst een overzicht geeft van basisrecepten: kruimeldeeg, soezendeeg, etc en vervolgens een heel aantrekkelijke selectie maakt uit gebak. Van rabarbertaart tot muffins, van profiterolles tot ricottataart met abrikozen, van Zwitserse rol met confituur tot Parijse wafeltjes met appeltjes. De recepten zijn eenvoudig, hetgeen dit boekje heel gebruiks- en kindvriendelijk maakt en de ingrediëntenlijsten zijn sober.
Beslist een tip.

‘Bakken voor zoetebekken’ is een uitgave van Femma en de praktische school en kost voor Femmapashouders 12 euro.

Wil je mij volgen? Like dan zeker mijn facebook-pagina